KELİME OYUNU 6

  Canım deepsinin yönetiminde bu haftanın kelimelerini sevgili Momentos belirledi, ikisi de iç ısıtan tatlı minik hikayeler yazdılar bile. Kelimelerden "kelepçe" oldukça zorlayıcıydı ve klasik bir suçlu hapis hikayesi yazmak yerine önce deep ve momentos gibi bir şey tasarladım sonra içimdeki gizem sevdasını tutamayıp aşağıdaki minik kurguyu yazdım umarım seversiniz :)

•   Kelimeler: Serçe Bisküvi Islık Kelepçe Mucize

  Islık sesiyle gözlerini açtı. Ne kadar süredir baygın olduğunu bilemiyordu fakat buz kesmiş teni ve başının altındaki soğuk taş zeminle bütünleşmiş bedenindeki acı birkaç saatten daha fazla süredir orada kıpırtısız şekilde yatıyor olduğunu tahmin etmesine yeterdi. Bulunduğu küçük hücreyi aydınlatan tek şey epey yüksekte bulunan minicik bir tavan penceresinden giren ay ışığıydı. Aslında bunun bir pencere olduğundan da emin değildi. Mavi beyaz soluk ışık yerdeki bir parça bisküvinin üzerine düşüyordu. Bu kurtarmaya çalıştığı çocuğun elinde kalan son bir parça kırıntıydı fakat günlerdir aç olan minik bedenini doyurmaya yeterdi. Görünüşe göre onu yemeye bile fırsatı olmamıştı. Çocuk ortalarda görünmüyordu. Kızıl avcılar onu almış olmalıydı. "Ruhunu şeytana satmış vahşiler!" diye düşündü. Belki de o baygınken ufaklıkla bir süre aynı hücrede kalmış olmalıydılar. "Kahretsin!" Biraz daha erken kendine gelebilmiş olsaydı zavallı çocuğu korumayı bir kez daha deneyebilirdi. "Hayır.. hayır.." Ta en başında.. En başında kaçarken o çıkmaz sokağa sapmamalı hatta ondan bile önce kaçmak yerine limanda saklanıp geceyi beklemelerine karar vermeliydi.

  Bir anlık yanlış karar onun özgürlüğüne kelepçe takmış ve kahramanına inançlı bir safinin tanrı bilir ne işkenceler görmesine sebep olmuştu. Onu annesine götüreceğine söz vermişti. Buradan kurtulsa bile onu kanı üzerine koruyacağına dair yeminini tutamamanın utancıyla nasıl yaşayacaktı.. Düşünürken etrafını görmeye çalıştığında alnındaki berbat yaradan süzülen sıcak kan sol gözüne dolmaya başladı. Bundan kurtulmak için doğrulup oturdu. Bu sefer de yanağından aşağı kayıp düşen kan damlaları gömleğindeki kurumuş başka kan lekelerine karışmaya başlayınca bunu durdurmak için yaranın üzerine eliyle baskı uyguladı. Muhtemelen o uyurken kanaması durmuştu ama hareket edince tekrar başlamasına neden olmuştu. İçinden atalarının fısıltılarını işitebiliyordu. Ona cesaret veren ve onu kınayan bir dolu ses... Sonra "Serçeler için mucize yüreklerdedir..." diye annesinin ona daha bir çocukken söylediklerini tekrar etti. Susuzluktan sesi kum yutmuş gibi çıkıyor ve atalarının cılız fısıltılarına karışıyordu. Yine de çatlamış dudaklarından dökülen bu soluk kelimeler yüreğini alevlendirdi. Tapınağın yozlaşmış kızıl müritlerine ve onların avcılarına karşı yüreğini ortaya koyarak son gücüne kadar devam etmeli ve kurban olarak seçilen ve son ana kadar ona inancını kaybetmeyen minik çocuğu kurtarmalıydı. Sersemliği geçmiş bedenini bir çırpıda kaldırıp artık bir kuyu olduğunu anladığı hücrenin zeminindeki su dolu çukura doğru taşıdı. Her adımda biraz daha kendine geliyor, kaslarının tümünün kontrolünü yeniden eline alıyordu. Bir an durup son adımı atmadan önce nefesini toparladı ve hemen ardından suya daldı. Elbette bir çıkış yolu bulacaktı.

Son.. 

:)

S..