KELİME OYUNU 15

    Herkese selamlar canım blog ailesi umarım iyisinizdir. Birkaç seferdir katılamadığım oyuna bu hafta dönüş yapmak istedim üstelik eski kelimeler hep ilgimi çektiği ve zorlu bir etap olacağı için de heyecanlıyım :) Bu haftanın kelimelerini sevgili Kedi Mırıltısı sevgili Momentos arkadaşımızın bloğunda paylaştığı kelimelerden seçti. Gelecek haftanın kelimelerini ise sevgili Duygu Emanet arkadaşımız verecek. Etkinliği yeni duyanlar katılmak isterlerse Deepsi'den detayları öğrenebilirler. Ama basitçe söylemek gerekirse her hafta belirlenen kelimelerden istediğimiz türde ve uzunlukta bir şeyler yazıyoruz. Etkinliğin süresi her hafta Çarşamba gününe kadar devam ediyor.

• İşte bu haftanın kelimeleri:

• Pestenkerani: İpe sapa gelmez, değersiz, önemsiz
• Diğerkâm: Diğer insanlara maddi veya manevi kişisel çıkar gözetmeksizin yararlı olmaya çalışma
• Rabıta: Bağlayan şey, bağ
• Muğlâk: Anlaşılması zor, anlaşılmaz, çapraşık, karışık
• Kavi: Dayanıklı, güçlü, sağlam, zorlu.

• Metin içerisinde kullandığım başka kelimeler:

         ● Badiye: Çöl   ● Ruhsar: Yüz, çehre  ● Münferid: Tek başına   ●Sebat: Kararını sürdürme 

         ●Dar-ül ikab: Cehennem, çok azap çekilen yer

🍁🍁🍁

🍁🍁🍁

Ah şu badiyeden farksız, perişan ve pestenkerani gönlümün güneşi, yıldızı, inci tanesi.. 
Şifadan yoksun gözüm yaşı ile yazarım sana bu mektubu.
Ey benim iki gözümün çiçeği, canımın canı, gözleri ahu, peri ruhsarım..
Hayli zamandır bakışlarındaki o iki hayat pınarından uzakta sersefil bu diyarlarda münferid olalı sinemde gün be gün canımı kemiren derin bir yara büyümekte..
İçinde bulunduğum ızdırabın zerresinden bile habersiz oluşun azabıma azap katsa da ne denli diğerkam bir kalbin olduğunu bildiğim içün seni de bu ıstıraba dahil etmeme kararımda sebat içindeyim.
Bir gün bu mektup eline geçtiğinde bil ki bu cümleler sana buruk bir vedanamedir benim limon çiçeğim.
Çektiğim acıları, kafamda dönüp duran muğlak düşüncelerin fenalığını, yüreğimi kavuran bu ateşleri ve korkuyu yalnız senin hatıran ile hafifletiyor, yalnız senin düşlerin ile içinde bulunduğum bu dar-ül ikabdan kısa bir an için bile olsa ayrılabiliyorum.
Sana olan rabıtam o denli kavi ki içimdeki elem bu diyarlardan gidip de dönmemek düşüncesinden değil yüreğimden yüreğine uzanan bu ipek ipliğin kopup gecelere karıştıktan sonra bir daha seni göremeyecek olma korkusundandır.
Ah benim gecelerime ayla günlerime gün olan yarim..
Korkarım pek fazla vakit kalmadı artık benim için.
Affet beni, senden bu değerli günleri esirgediğim ve uzak tuttuğum için.
Fakat benim yüzümden perişan, biçare olup yüreğinin bir serçe misali çırpınıp durmasına dayanamazdım.
Sana gözyaşı dökme diyemem. Ağlayacaksın elbet.
Lakin burada benimle her gün azar azar tükenmendense bir müddet yas tutman ikimiz için de daha hayırlı olacaktır.
Affet beni canımın canı..
Senden tek arzum yüzünü hep göklere çevir ve ikimize yetecek kadar çok yaşa bu hayatı.
İkimize yetecek denli gülümse her zaman..
İkimize yetecek kadar çiçek kokla..
Sevdiğin her şeyi bir kez de benim için sev bir kez de benim için yap kısacası.
Yasın fazla uzun olmasın sakın lakin gönlünün bir köşesinden de hiç silme beni.
Bil ki seninle var olmaya devam edebileceğim o vakit. 
Elveda iki gözümün çiçeği..

...

    Mektubu okumayı bitirdiğinde yüreği bir kuş gibi çırpınıyor, bedeninden tüm can çekilircesine hissederken şakaklarından beynine doğru bir sıcaklık yayılıyordu. Bu soğuk, cansız fakat bir ömür ağırlığındaki kağıt parçasını tutmaya devam ederken kolları iki yanına hareket mukavemetini kaybetmiş gibi düştü. Gözleri batmakta olan güneşe kilitlenip bir süre ayakta öylece kalırken dudakları mühürlenmiş gibi kilitlenmiş, boğazı içeriden bir yaratık onu kemiriyormuş gibi parçalanırcasına bir acıyla düğümlenmişti. İçinde onu yiyip bitiren tarif edilemez bir acı varken dışarıdan gelen ne bir sesi işitiyor ne de rüzgarı hissediyordu şimdi. Uzun zamandır bihaber olmasından dolayı sonunda bir mektup geldiği için heyecanla her zaman buluştukları söğüt ağacının altına gelmişti okumak için. Mektup üç haftalık bir yolculuk sonunda ona ulaşmıştı. Heyecanla açıp okumadan önce kat ettiği onca yolu düşlemişti. Sonunda kavuşacaklarının haberini almayı beklerken okudukları karşısında yeryüzünün bütün elemi yüreğine çökmüştü. Mektubu ona ulaşması için gönderen kişi ikinci bir sayfa ekleyip neler olduğunu açıklamıştı fakat artık bunun bir önemi yoktu. Artık hiçbir şeyi bilmenin, duymanın, görmenin bir anlamı yoktu. Bir daha nefes alamayacakmış gibi hissediyordu. Artık o yoktu. Bu son düşünceyle zelzele olmuş gibi yer ayağının altından kaydı ve bir karanlığın içine düştü. Şimdi gökyüzünü bir daha nasıl bulacaktı..

    Son..

Not: Aahh yazmaya başladığımda böyle bir şey beklemiyordum. Daha önce de demişimdir mutlu aşk hikayesi yazmayı pek başaramıyorum tatlı romantik olmuyor hüzünlü ya da trajik oluyorlar :D Sanırım hep fantastik, macera veya gizem falan yazdığım romantik şeyler pek denemediğim için böyle oluyor :) Trajik bir şeye dönüştü bu da. Aslında şimdi düşündüm de heyecanla kavuşma zamanının geldiğini yazan bir mektup da olabilirdi niye böyle oldu bu hıı? Sonunu elimden geldiğince derli toplu yazmaya çalıştım umarım başarabilmişimdir :) Heey karamsar olmayın bu arada, ahu gözlü maşuk mektubu aldı ama belki de diğer tarafta mucizevi şeyler yaşanmıştır ve mektup boşuna gönderilmiştir hatta belki yollara düşmüş geliyordur sevdalı yari :) Neden olmasın Yeşilçam filmlerinde hep oluyor bu ;)