Ağaç Ev Sohbetleri 11

  Yoğun geçen günler ve hala atlatamadığım grip sebebiyle blogla pek fazla ilgilenemediğim için geçen hafta yazamadığım Ağaç Ev 11'i şimdi yazıp kurallara yine meydan okuyoruum oleey :D Ay şaka bir yana katılmışken bu sohbetlere aksatmak, konu atlamak istemedim. Bu gün yeni konunun başlayacağı gün olsa da bir vampir olarak geceye kadar hala dünde olduğumuza karar verdim ne de olsa bizim için gün ayın doğmasıyla başlar kikiki :D

  Ağaç Ev Sohbetleri 11'in konusu Momentos'tan gelmiş bakalım bakalıım ne demiş :)

  "Ergenlik döneminizde rol model aldığınız biri var mıydı, kimdi? Yetişkin biri olduğunuzda bu rol model hakkındaki fikriniz aynı mıydı?"

  Sanırım bu hafta sohbetleri yazmayı geciktirmemin bir nedeni de konunun pek zor olması. İlk başta epey düşündüm eğlenceli esprili yazabilirim, daha gerçekçi yazabilirim ya da yazmam ya da hepsini birden yapabilirim diye. Sonunda yazıyorum ama nasıl bir şey yazacağımı hala bilmiyorum.

  Dün yeğenimi ilk defa kucağıma aldım. Benden uzakta yaşadıkları için tanışmamız epey gecikmeli oldu. Şuan daha 4 aylık. Ona sarılırken yaşamı için güzel dilekler diledim. Beni görür görmez gözlerimin içine baktığında sanki ruhlarımız evvelden beri tanışıyor gibiydi, bir de öyle bir gülümsedi ki, tamam dedim bu çocukla kafalarımız iyi uyuşacak en sevdiği teyzesi ben olacağım kiki :D zaten başka teyzesi yok allahım ne kadan komikim :D Neyse işte düşündüm ki bir insanın bebekliğinden itibaren çevresinde yüzlerce insan oluyor. Başkalarında iyi şeyler buluyoruz, kötü şeyleri de buluyoruz ve sonucunda bulduklarımızın ne kadarının bizde de olması gerektiğine karar veriyoruz. Bir insanın bir çok huyunu ve düşüncesini sevebiliriz ama o insan da mükemmel değildir onda da sevmediğimiz şeyler olabilir böylece o insanın aynısı olamayız ama ona benzeriz. Ve bu şekilde benzediğimiz tek bir insan olamaz. Biz herkesten birazız. Herkesten ve her şeyden biraz.

  Hayatımız boyunca da örnek aldığımız en az bir ve birkaç kişi olur. Onları çok önemser ve yaşamımızda olmalarından mutluluk duyarız kendimizi çok şanslı buluruz. O kişilerin yaptıkları her şey, söyledikleri tüm sözler, davranışlar, bizim için özeldir önemlidir ve öğreticidir. İşte onlardan öğrendiklerimiz bizi şekillendirir. Örnek almaya en yakınlarımızdan başlarız ve çevremiz ve dünyayla iletişimimiz genişleyip geliştikçe bazen bir yazarı, bazen bir ressamı bazen bir öğretmeni, bir arkadaşı, bazen de bir film karakterini veya bir düşünceyi örnek alırız. Ama burada konu bir düşünce veya hayali bir karakter değil yaşamımızda bulunan kişiler.

  İnsanın çevresinde olan kişilerin ve olayların insanı nasıl etkileyip nasıl bir insan olacağına yön verebildiğini çok küçük yaşlardan beri düşünürüm. Bu nedenle ben de kardeşlerime hep örnek olmaya çalışarak büyüdüm. Çünkü küçük yaşlarında onların en yakınında ben vardım. Üstelik aramızda sadece ikişer yaş var. Bazen benim ruhumun 300 yaşında olduğunu söylerler içimde bir anneanne varmış gibi :D Benim kötü bir davranışım yüzünden gelecekte korkunç insanlar olabilirler diye düşünür ve onlara kızarken veya öğüt verirken veya sıkıntılarını dinleyip yol gösterirken bile ağzımdan çıkan her lafa ve gösterdiğim her tepkiye dikkat ederdim. Bu ermiş duygusal değişime ulaşmadan önce 5-6 yaşlarından 8-9 belki de 10 yaşlarına kadar yani çok öfkeli bir çocuktum. Yaşadığım kaybın ve içinde bulunduğum durumun etkisi yüzünden kolay sinirlenir ve elime geçeni duvarlara fırlatırdım. Sonra kardeşlerimi etkileyebileceğimi fark ettim ve değiştim.

  Benim etkilendiğim insanlara gelirsek.. Kalabalık bir ailede büyüdüm. Çevremde örnek alabileceğim çok insan oldu. Bu nedenle biraz teyzelerim biraz dayılarım, kardeşlerim, annem, anneannem derken birçok insandan birçok davranış ve huy edindim. Onların olaylara verdikleri tepkiler farklı farklıydı ve ben de hepsinin toplamının birazını kendimde taşıdığımı düşünüyorum. Sonra bir de arkadaşlarım. Onların da her biri farklı farklı özellikler taşıyor çünkü onlar da farklı farklı olaylar ve insanlardan örneklere sahip kendilerinde. Böylece tıpkı bir parfüm üretmek için pek çok bitkinin özütünü çıkartır gibi her sonuç başka bir insana aktarılırken ben de payıma düşenleri topluyorum. Fakat yaşamım boyunca beni en çok etkileyen insanın babam olduğunu söyleyebilirim. Onun yaşamının çok az bir kısmındaydım o da benim yaşamımın çok az bir kısmında mevcuttu ama varlığı ben onu hatırladıkça sürmeye devam edecek. Onu kısacık bir zamanda tanımama rağmen hoşlandığı şeyleri, hoşlanmadıklarını, sevdiği müzikleri, düşünme biçimini, karakterini biliyorum, onu o yapan detayların çoğunu öğrenecek kadar zekiydim çok küçük olmama rağmen. Bazen de onu gerçekten tanımayı başardım mı yoksa onun olmasını hayal ettiğim tüm iyi şeyleri hatıralarımla birleştirip ona yükledim mi bilemiyorum. Yine de öyle yapmış bile olsam bu onun bunu yaptıracak kadar hayatımda etkisinin büyük olduğunu gösterir. Öyle ki, onun yokluğunda ben kendimi onun yerine geçirdim ve onun doldurması gereken boşluğu kardeşlerime hissettirmemeye çalıştım. Kendimi ona veya onun olmasını hayal ettiğim biçimine dönüştürdüm. Şimdi de çevremde etkilendiğim tüm insanlardan, ailemden, arkadaşlarımdan, sevdiğim yazarlardan, kurgu karakterlerden ve ondan da birazım.

Öyle işte konuyu biraz fazla dağıttım yazarken galiba ama olsun görüşürüz yine :)

S..