~ Korku Filmi Gibi ~

Oldukça güzel görünüyor fakat orada olmak istemem!

 Bugün saat sabahın 5'inde kedim YooRin'in üzerime zıplaması ve odada deli gibi koşturmasıyla uyandım. N'oluyo yaa.. dememe fırsat kalmadan pencereye tıkır tıkır çarpan yağmurun sesini işitmem ve de bunun ne olduğunu idrak etmem sadece 6 saniye sürmüştür.. Üstelik ne yağmur! Resmen kışın ortasında zannettim kendimi. Öyle bir fırtına var ki o anki durumu tam anlamıyla aktarmam mümkün değil.  Şimşekler çaktıkça oda aydınlanıyor, uzayan veya kısalan gölgeler bir şeyler saklarcasına sırıtıyor ve pencereye çarpan yağmur ardında ürkütücü fısıltılar bırakıyordu..


  Eskiden beri kış günleri uykular bana haram olmuştur. Yağmuru normalde çok sevmeme rağmen geceleri patlak veren fırtınalar, odayı aydınlatan yıldırımlar ve uğultulu rüzgarlar her zaman kabusum olmaya devam etmiştir. Yağmura olan sevgim gece başka, gündüz başkadır tıpkı Fiona gibi :) Yağmur ve fırtına bitene kadar ne başıma kadar çektiğim örtüyü bir santim aralayabilir ne de kıpırdayabilirdim. Yağmur hafifleyene ya da gün ışığı odayı aydınlatana kadar rahat edemezdim.

Bu da çok güzel ama yine de..

  Her neyse, işte bu sabah YooRin tarafından uyandırılınca böyle bir ortamda tekrar uyuyamadım, tabii bir de fırtınadan korkan kedimi sakinleştirmekle uğraştım. Neyse ki hava hafiften aydınlıktı da mevsimlerin şaşırması sonucunda uyuyor numarası yapmak zorunda kalmadım, oturdum yağmuru izledim. 


  Manyak şey ön patilerini cama dayıyor iki dakika yağmuru izliyor, şimşek çakınca da odada koşturmaya başlıyordu :) mobilyaların tepelerine çıkıyor, sığabileceği her şeyin altına giriyor, etrafta dört dönüyordu. Bunu yaparken de kendini oradan oraya fırlatmaktan hiç çekinmiyordu. Bebeklerine bir şey olacak diye korkup azarlayınca da gidip mamasını yedi ve bir şey olmamış gibi bir köşeye çekilip uyudu hain yaramaz..


   İşin tuhafı... neredeyse yaz geldi, bu fırtınanın bulutsuz bir gecenin sabahında ne işi var... Bu yağmurların Mart ve Nisan'da yağıp bitmesi gerekmiyor muydu? Belki de yanlış biliyorumdur Mayıs'ta da yağması gerekiyordur. Fakat yine de düşünmeden edemedim. Dünyayı mahvettik ve buna devam ediyoruz. İnsan bedeni ve dünya birbirinden çok da farklı değil. Bedenimiz de dünya da her zaman kendini yenilemeye ve tedavi etmeye programlanmış. Öyle bir düzeni var ki doğanın, kimse dokunmasa kendi kendini düzelterek sakince varlığını sürdürebilir. Lakin biz dünyanın kendini tamir etmesine izin vermediğimiz gibi onu mahvetmeye devam ediyoruz. Düşünün, bir adamın yaralarına tuz serperseniz ne olur? Yaralarının iyileşmesine yetecek gücü bulamaz, acı çeker, saldırganlaşır... Ve bu duruma devam edersek... işte o zaman adam gözlerini sonsuza dek kapatır..


  Bedenlerimizde bir hasar oluştuğunda tedavi etmenin yollarını bulabiliyoruz fakat kocaman gezegeni geri dönüşü olmayan uçurumlara itmeye devam edersek korkarım onu oradan çıkarmanın yolunu bulmamız mümkün görünmüyor... 


  Ağlama sahip olduğumuz tek gezen Dünya, en azından yalnız ölmeyeceksin!


~Sessizgemi~