Buz tutmuş dallarda tutunmuş
Umut taşıyan yapraklar.
Vardar'ın üzerinde dans eder
Yansımalarıyla kırlangıçlar.
Gecenin ruhundan gizlediği kalbiyle
Şehri rengarenk boyar çocuk.
Geç kalmış baharları çağıran ezgiler,
Bir ninni gibi usul usul,
Sarıp sarmalar taş sokakları.
Ve parlar Güneş
Papatyalar,
Unutma beni
Ve mine çiçekleri için
Yeniden
Yeniden doğar bahar.
...
Seni özledik Kavanozdaki Beyin :)
YanıtlaSilSadece C.
SilÖzlenmek iyi geliyor insana çok teşekkür ederim ki ben de özledim blogumu ve hepinizi :)
umut, renkler, çiçekler, ne güzeel gelsin baharlar hayatımızaaaa :)
YanıtlaSildeep, gelsin tabi ya :)
Silselamlar,
YanıtlaSilkaleminize sağlık!
MyReal, teşekkür ederiim :)
SilYeni bir günle başlayan heyecanı ve umutları hissettiğim güzel bir şiirdi.
YanıtlaSilBirpembesever, teşekkür ederim çok çook :)
SilÇok güzel satırlar okudum ve bir iz bırakmak selam vermek istedim. Kaleminizden cümleler eksik olmasın.
YanıtlaSilHamiyet Akan, geç yanıtladığım için afedersiniz çok teşekkür ederim yorumunuz için çok mutlu oldum :)
SilBahar mı geldi oralara?
YanıtlaSilRehitu,
SilAksine hava cildi kesecek kadar buz gibiydii ancak insanın ruhundaydı bahar :)
Bu yorum için blog hesabı açmam gerekti, ah şu gereksiz zorunlu şeyler, unutulur mu hiç papatyalarla donatılmış voleybol alanı, kavanoza kapattığımız üniversite dönemi ergen beyinlerimiz biraz kopya çektim yazınızdan bu yorum için, kim olduğum önemli değil fakat vaadedilen hayaller , yalnız bırakılmamış buhranlı dönemler, unutturmuyor iste iyisiyle kötüsüyle geçirilen zamanlar. Geç kalmış bir avuç papatya tohumu üflüyorum size avucumdan, kabul edin lütfen :)
YanıtlaSilBiri, teşekkür ederim güzel sözleriniz için hoş geldiniz ayrıca :)
Sil