~Çok Gürültülü ve Çok Yakın~

  
  Berbat derecede güzel bir film izledim. Berbat dediğime bakmayın bu kelimeyi bu kez amacı dışında kullanıyorum.. Beni etkileyen ve ağlatabilen çok az film vardır, bu da onlardan biri oldu ve hayatım boyunca bir daha unutabileceğimi sanmıyorum.. 

  Bazı filmler vardır, izleriz izleriz fazla bir şey hissetmeyiz. Genellikle film bittikten sonra genel olarak bir şeyler hissedebiliriz. Umut, acı, mutluluk, neşe, üzüntü ve daha bir çok duygu... Bir film izleriz en başından beri gerçekten üzülebiliriz fakat filmin sonunda öyle bir şey olur ya da öyle bir şey söylenir ki en unutulmaz sahne o olur, ruhumuza işler ve bizi hiç olmadığımız kadar ağlatabilir..

  Bir film izledim, ne sonuydu beni etkileyen ne başı.. Aksine neredeyse her sahnesinden, söylenen her sözden etkilendim.. Film boyunca çalan piyanonun her notası ruhuma işledi.. Yalnızken izlediğime sevindim çünkü ağlarken izlenmekten hiç hoşlanmam. İlk defa bir filmin atmosferine bu kadar kapılıp söylenen her şeye bu kadar ağladım..

  "Şu anda tüm insanlık tarihi boyunca ölen insandan daha fazlası yaşıyor. Ama ölü insanların sayısı artıyor. Bir gün artık kimseyi gömecek yer kalmayacak. Peki ölüler için aşağı doğru yapılan gökdelenlere ne dersiniz? Yaşayanlar için yukarı doğru yapılanların altına yapılabilirler. İnsanları 100 kat aşağı gömebilirsiniz ve yaşayanların dünyasının altında koca bir ölüler dünyası olur..." Film bu replikle başlıyor... Bu cümleleri duyduktan sonra boşuna izleyeceğiniz bir film olmadığını anlıyorsunuz..

  Filmlerin efendisi deeptone'un önerdiği filmlerden biriydi bu, daha fazla geciktirmeden izlediğime seviniyorum çünkü gerçekten harikaydı. Filmin bir de kitabı varmış ama hiç okumamış hatta duymamıştım, onu da listeme aldım.. Konusunu anlatmayacağım zaten beceremem.. Bunun yerine onun yazısına göz atabilirsiniz Tık Tık..  

  Şu an film hakkında pek çok şey söyleyebilirim ama susmakla yetiniyorum. Bazen sessizlik daha çok şey anlatır insana.. 

  Ve bir şey fark ettim.. Filmin, yaşı küçük olmasına rağmen ruhu ve kalbi büyük kahramanı, zeki ve duyarlı Oskar sayesinde.. Ben de anneme yeteri kadar onu sevdiğimi söylemedim.. Bundan sonra günaydın yerine hep seni seviyorum anne diyerek uyandıracağım.. Bir de, benim sekiz dakikam hayatımın sonuna kadar asla bitmeyecek..

  Ve bir şey daha.. Bence bu filmi herkes izlemeli, bir şey kaybetmezsiniz aksine bir şeyler kazanırsınız.. Onun için şu fragmanla başlayın derim..

~Sessizgemi~