15 Yıl Sonra

  Bir önceki mimin ikinci filmi gibi bu mim de :) Sevgili Pembe Evren'den gelen bu mimde bize tek bir soru yöneliyor yine: Gözlerinizi kapatın ve 15 yıl sonrasını düşünün, kendinizi hayal edin, nerede olurdunuz, nasıl olurdunuz, neler yapardınız? İşte birazdan bu soruyu cevaplayacağız kavanozdan blog sıkı dur :) Ve unutmadan, mim için teşekkür ederim Pembe Evren ^^

  Şimdi daha önce de söylediğim gibi hayallerim uçuk kaçıktır benim. Yani Ay'da fanustan bir şehirde çiftlik sahibi olduğumu bile hayal edebilirim o derece. Bu nedenle saçmalayabilirim, önceden uyarayım ama sanırım düzgün yazacağım ya ben bunu bilemiyorum şimdi :)

  Gözlerimi kapatmıyorum, gözlerim açık düşünmeliyim yoksa nasıl yazıcam, sorarım? Maazallah kavanozdan blogun camları falan kırılır gözlerim kapalıyken..

  Yine berbat espri yaptım değil mi, neyse gelelim mime:

  15 yıl sonra 35 yaşında teyze oluyorum böhüeee... Bak daha gençliğime doyamadan yaşlandım iyi mi, çabuk bitirelim bence bu mimi tekrar genç olacağım ben (:

  Tam şu andan 15 yıl sonrasına canlı bağlanıyoruz, evet..

Hmm buna benzer ama tam değil işte hayal edin :)

  Elimde sıcak bir kahve var.. Evimin önündeki bembeyaz iskelede (aslında iskele benzeri balkon bozması geniş ferah bir şey) denize karşı oturmuşum, masam gölgede kalıyor. Serin bir rüzgar var. Yazmak istediğim kitaplar sonunda basılmış bile. Okurlarımdan gelen maillere bakıyorum ve bir yandan da kavanozdan bloga yazı giriyorum. LastExile'ıma kardeş dizüstü bilgisayar almışım önümde açık ve Bigbang çalıyor. Buralara konsere bile gelmişler çoktan ve ülkemizi pek bir sevmişler, hatta Türkçe bir şarkı yapmak istiyorlarmış. Hayallerimin bir kısmını gerçekleştirmişim mesela Koreceyi çok iyi konuşuyorum, Korece kaynaklardan çeviriler yapıyorum. Yakında dünya turuna çıkacakmışım hem de karavanla, oh mis.. Yamaç paraşütü bile yapmışım, dağcılık ve Akdeniz'in ortasında dalgıçlık yapıp su altı fotoğraf koleksiyonu bile yapmışım waow! Kozmos sonunda beni anlamaya başlamış, pozitif enerjime pozitif cevap veriyor.

  Sonra bilgisayarı kapatıyorum bir takım eşyalarla birlikte çantasına kaldırıyorum, kahve fincanımı orada bırakıyorum, akşam toparlarım. Sonra masadan kalkıyorum. Bisikletimle beraber yollara düşüyorum. Araba kesinlikle kullanmıyorum. Bir kafem var oraya gidiyorum. İsmi "Sakura" hatta ikincisini açmayı planlıyorum. Kafe ama üst katı karaoke bar. Tam gençler için uygun bir mekan.   Masaları köşesiz camlardan oluşuyor ve yaptığım resimleri o camların içinde sergiliyorum. Kafenin arka tarafında bir bahçe var orada pek çok masa serpiştirilmiş,  bazı yerlerde de masaların yerine kocaman minderler var. Müşteriler en çok orayı seviyorlar. Ders çalışmak isteyen gençler orada daha iyi konsantre olduklarını söylüyor. Kafedeki işlerimi kontrol ediyorum sonra oradaki elemanlarıma erken çıkacağımı söyleyip ayrılıyorum. Hazırlanmam lazım, akşam eski ve yeni dostlarla buluşup hasret gidereceğiz, dedikodu yapacağız ve eğleneceğiz. Annem memlekette yazlıkta olduğu için bütün yemek yapma ve iskelede oturacak yerleri düzenleme işini tek başıma hallediyorum, yanımda olup yemeklerim güzel olmuş mu oturacak yerler iyi mi söyleseydi çok iyi olurdu, neyse..

  Akşam oluyor bütün arkadaşlarımla toplanıyoruz evin önündeki iskelede. Birbirini tanımayanları tanıştırıyoruz. Kimi eşiyle gelmiş kimi sevgilisiyle. Sohbet, muhabbet, dedikodu.. Eğleniyoruz.. Masalarda oturmuyoruz çünkü çok rahatsız, yerlerde kocaman minderler var onlar yetiyor. Bilinmeyen bir yerden de müzik sesi geliyor hafif. Herhalde LastExile'ın kardeşinde müzik listem çalıyor. Herkes yemeklerimi çok seviyor, tarif alanlar bile var. Gözlerim köşede duran, bir zamanlar terk ettiğim metal yığınına takılıyor. Gülümsüyorum. Hayat sürprizlerle dolu diye düşünüyorum. Sonra bilinmeyen biri tarafından dansa kaldırılıyorum. Omo! Kim ola ki o? Sonra zaten saat on iki olmadan evli evine köylü köyüne, kimse balkabağı olmak istemiyor.. Sonra uyumadan temizlik işine girişiyorum etraf böyle darma dumanken uyuyamam yoksa, temizlik bitince de çektiğim fotoğrafları bilgisayarıma yüklüyorum...

Bu ne güzel bir şey öyle bundanım da olsun mu adı her neyse artık? Olsun, olsun ^^

  Yine saçmaladım haha, neyse bir mimin daha sonlarına geldik kavanozdan blogun akide şekerleri..

  Bu mimi hikaruivy çinguma gönderiyorum :) Ne çok mim dolaşıyor etrafta vallahi sıcaktan yazamadığımızın acısı çıkıyor hahahaa ^^

  ~Sessizgemi~