O da Neymişse

Yıllar birbiri ardına gelip geçerken ve geceler birbirini kovalarken bazen ışıksız kaldığı anlarda insan durup vay be diyor ne kadar da hızlıydı geçmiş. Sanki bütün biten dakikalarım bütün ömrüm daha az önce gibi... Oysa ne kadar da eski şimdiki zamanı ören taşlarım... Hayretleri şaşıyor durup da bir düşünenin. Bir zamanlar ayak uçlu yatarken uykuya dalmak için masallar uydurduğu kardeşleriyle bile ayrı şehirlere düşeli daha dündü belki. Belki de sarılmadan geçen günler birer asır olmuştu çoktan. Günler ve işler ipe dizilmiş mısır taneleri gibi güneşin altında yorgun rüzgarla dans ederken ertelenen özlemlere karışan konuşulmamış şeyler birikir de birikir... biriktikçe daha bir ağır olur susmak. Hayatta insanın başına pek çok şey gelir ve bunların yarısından fazlası kendi seçimi değildir yine de bunlar iyi şeyler olabildiği gibi genelde kötü şeylerdir çünkü iyi şeyler için hep daha çok çaba gerekir. Her neyse ne, insan iyisinde de kötüsünde de yalnız bir varlık olmanın gerçekliği ile yüzleşirken anlar yetişkinlerin gözlerinde gülerlerken bile gizlenen donuk göz yaşlarının sebebini. Bir delirme halinin farkındalığıyla aydınlanır zihni alev alev bir çılgınlıktır bu yaşamak sanatı. İyisiyle de kötüsüyle de birbirini kovalayan günler ve geceler içinde sessiz bir monolog gibi çık işin içinden çıkabilirsen. O da neymişse...