Kelime Oyunu 18

Herkese selamlaar :) Kelime oyunu devam ediyor bu hafta kimseden kelime önerisi gelmeyince görevi devraldım ve beş kelime seçip ilk hikayeyi yazdım. Yazının sonunda kelimeleri belirteceğim umarım seversiniz :)

Güneşi hatırlıyorum. Gün ışığının süzülüşünü ve havadaki tozları aydınlatırken kollarımda bıraktığı sıcaklığı anımsıyorum. Tepelerin eteklerindeki çinko kaplı çatıların her birisi de çirkin beton öbeklerinin arasında mücevher gibi parlıyordu. Ağaçlar ve tüm bitkiler parıl parıl birer taç gibi giyinmişti altın sarısı ışığı. Kuşlar az sonra havanın kararacağının bilinciyle oradan oraya telaşlı kanat çırpıyor ve aşağıda evlerine dönmeden önce biraz daha oyun oynamaya çalışan çocukların üzerinden hızla uçup gidiyordu. O anı aklıma kaydetmek istemiştim. Sebebi yoktu. Bir daha benzerini bulamayacağımı mı sezinlemiştim, kim bilir.. Ve işte şimdi birdenbire o anı düşünüyordum. Zaten içinde bulunduğumuz durumda insanın böyle anları hatırlamamak için çabalaması gerekirdi.

O sırada zamanın bir an için durup nefes aldığını hissetmiştim. Zaman nefes alıyordu. Varlığını kimsenin bilmediği tuhaf bir yaratık gibi etrafımızda dönüyor, kıpırdıyor ve bizimle beraber nefes alıyordu. Ve ben de güneşin zerreleri atmosferi aşıp tenime çarpar ve etrafa saçılırken öylece durup etrafı izliyordum. O anı kaydediyordum. Hiçbir şey düşünmeden durduğum ve sadece bir an için dinlenmiş hissettiğim saçma ve küçücük bir andı. Başka bir zamanda başka bir yerde fakat benzer bir gün batımına denk gelirsem eğer o zamanki ben ve şimdiki ben ile kafamda bir karşılaştırma yapabilir miydim, merak etmiştim. Hislerim düşüncelerim algılarım aynı olacak mıydı gün batımı aynı olsa bile? Güneşin zerrelerini görebilecek miydim yine tenimden saçılırken? Bunu merak etmiştim. İnsanın aklı bazen farklı çalışmaya başlayabiliyor ve bir çocuğun aklı her zaman mümkün olandan biraz daha tuhaf çalışabilir. Herhalde öyle bir andı..

Ve artık bunların cevabını bulabilmek için çok uzun bir yol var önümde. Her şey yolunda giderse.. Bu soğuk metal yığını bizi güvenle varış noktasına kadar taşıyabilirse.. Yeni bir dünyada, yeni bir günde, yeni bir güneşe kavuşacağız. İşte o zaman bu karanlık boşluktan kurtulup bu anıyı karşılaştırabilecek bir gün batımı yakalayabileceğim. Umarım.. Fakat birkaç dakikadır yanıp sönen kırmızı ışıklar ve bu sirenler bir şeylerin yolunda gitmediğini bariz bir şekilde belirtiyor. Ben sadece bir yolcuyum bu yüzden söylendiği gibi beklemekten başka yapabileceğim hiçbir şey yok ve içimde gerçekten çok kötü hisler var. Sanırım bu, bu günlüğe son yazışım ve bu yüzden kalbim şuan çok kırıldı Lavi..

Not: Eski bir anı yazımın girişini çok beğendiğim için bunu bilim kurguya çevirdim :D Uzay yolculuğunun sonu nasıl bitti bilmiyorum umarım iyi bitmiştir ve umarım seversiniz bu garip hikayeyi :D

Bu hafta kelimeleri ben veriyorum işte seçimlerim: Güneş, Soğuk, Zaman, His, Yaratık

S..