Ağaç Ev Sohbetleri 10

  Ağaç ev sohbetleri tüm hızıyla devam ediyor. Bu haftanın konusu İrem Can'dan; "Korkunç veya anlamlandıramadığınız olaylar yaşadınız mı? Biraz da korkalım!" dedi. Korkalım bakalım :)

  Şunu söylemeliyim ki bu çok zor bir konu :D Çok fazla korkum var hangi birini seçeyim kii :) Köpekler havlarsa korkarım ki ondan herkes korkar bencesi :D Böcekten, karanlıktan, palyaçolardan trafikten, kazadan, hızlı giden araçlardan, kavgadan vs birçok şeyden korkarım. Kavga olunca ben kilitlenip kalıyorum ve tansiyonum düşüyor titriyorum veya nefes alamıyorum o anda. Çok korkarım bağıran kavga eden insanlardan. Kendimi savunamam. Ama sevdiğim insanı korurken vahşi bi kedi gibi saldırabilirim valla tersim pis olur :D

  Yüksekten çok korkarım balkonun kenarına yaklaşamam duvar dibinde dururum balkonda ama orada da çok kalamam. Cam asansörlerde içim çekilir. Dalış denemelerinde yüksekten korktuğum için dalış sırasında panik atak geçirmiştim. Dip çok yüksek görünmüştü. Ay tabi bi de boğulma fobim var o yüzden de suyun içinde çok değişik ruh halleri yaşadım :D

  Örümcekten çok korkarım. Küçükken değişik bi anım var. Mutfakta tezgahtaki mermerin alt köşesinde tarantula benzeri devasa tüylü bir örümcek bulmuştum. O zamanlar görev icabı doğuda bir yerlerdeydik. Oranın böcekleri değişik oluyo. Çöl yaratıkları var ayol. Bu örümceğe yedi kardeşler deniyor. Bir tanesi varsa diğer altısı da oralardadır demekmiş. Aile bağları çok kuvvetli olmalı :D Neyse işte o örümceğin bir sürü gözü vardı onu çok iyi hatırlıyorum. Gözlerinden etkilenmiştim dokunmak istiyordum tüyleri de diken gibi görünüyordu. Ama annem benim kıkırdamalarımı gülmelerimi duyunca merakla gelip neyle uğraştığımı görünce kıyameti kopardı tabi. Beni kucaklayıp dışarı çıkarttı. İçeri giren babam kapıyı kapatıp altını da havlu ile kapattı örümcek kaçmasın diye. İçeriden patırtılar geliyor havluyla vurma sesleri falan. Canavar zıplıyormuş bir de. Onu yakaladılar ve diğer altısını bulamadılar. Sanırım o yolunu kaybedip gelmiş eve. Ama bir atı ısırsa felç edermiş beni ısırsa en yakın hastane bile çok uzakta. O zaman da dört yaşındayım yani minnacıkım. O olaydan sonra toz gibi minik örümceklerden bile korkar oldum.

  Bir de triofobim var boncuk boncuk şeylere bakamıyorum çoğunlukla. Çok kötü olmuyorum ama rahatsız hissediyorum. O yüzden böğürtlen falan yerken bakmadan yerim, onun boncuk boncuk yapısına dikkatim çekilirse rahatsız oluyorum. Korku değil de rahatsız hissetme işte bakamıyorum. Bir de aşıdan falan korkmam ama iğneye dokunamam ben. Söküklerimi dikerken o iğneye merasimle dokunuyorum. Ev arkadaşım baş örtüsü için olan iğneleri hep ortalıkta bırakıyor ah aah... Daha da bir şeyler anlatırsam deli filan sanacaksınız artık yeter bu kadar :D Bir sonraki sohbette görüşmek üzeree :)